MBAH PAIDI MARAI MBLIYENG

Metu sholat isyak saka masjid, mbah Paidi wis lenggah neng emperan masjid sisih kidul cedhak karo gantungan bedhuk lan kenthongan. Karo noleh aku kang lagi metu saka masjid, mbah Paidi mirsani aku lan ngawe aku. Aku nyedhak lan lungguh neng clondakan trap ngisore mbah Paidi.

Aku : "Wonten dhawuh menapa, Mbah? "

Mbah Paidi : "Ora ana apa-apa, mung arep takon, piye sing winginane paham apa durung. Tak gatekne pirang-pirang dina iki pikiranmu kok durung padhang.

Aku : "Insya Allah sampun, Mbah."

Mbah Paidi : "Kok isik peteng pikiranmu?"

Aku : "Enggih, Mbah. Wonten bab lintune".

Mbah Paidi : "Bab apa maneh ..? "

Aku : "Niku lo mbah, teng youtube kok sering tiyang-tiyang niku ngucap kafir lan bid'ah. Napa to sejatosing kafir niku?"

Mbah Paidi : "Bab ngono wae digagas.? "
Mbah Paidi meneng sedhela karo ngakep lintingane. Banjur nerusne pangandikane. "Kafir iku unsure ukara ana telu kaf fa' lan ra. Ka fa ra. Madsude 'ketutup'. Apa sing ketutup? Kesadarane."

Aku : "Kok ngaten, Mbah? "

Mbah Paidi : "Iyo. Sik eling dhawuhe Allah sing unine ngene iki "Sak umpama ora karana Muhammad, mangka ora bakal tak ciptakne bumi lan langit sak isine" ?

Aku : "Enggih,  Mbah"

Mbah Paidi : "Nah kamangka bumi sak isine iku cinipta dhening Allah karana Allah wis nyipta Muhammad. Hlo trus kok enggak gelem ngakoni Muhammad. Apa iku jeneng ora ketutup kesadarane? Hla ketutup iku lo sing dimaksud ka fa ra. Kafir. Kaya sanepane, yen sliramu ora gelem ngakoni yen Bu Mukidah Bojone pak Pawira Ikhsan iku ibumu. Piye jal? Padahal tangga-tanggamu padha crito yen Bu Mukidah iku ibumu. Padahal akte kelahiran lan cathetan neng desa,  uga katulis yen Bu Mukidah iku uga ibumu. Njur sliramu ora gelem ngakoni, kanthi dalih, amarga kowe ora weruh bukti nyatane kanthi mripatmu dhewe lan amarga cumpenne ngilmumu. Alasan liyone amarga kowe ora weruh dhewe metumu saka kandutane ibumu. Alasanmu iku lak mung critane tangga teparo, dulur, catetan akte, lan liyo-liyane thok.  Sing ngono iku berarti sliramu lagi nandhang peteng, Le. Lagi ketutup ati lan kesadaranmu, tentang ibumu, alias kafir bab ibu kandhungmu . Apa yen sliramu ora gelem ngakoni yen bu Mukidah iku ibumu, njur sing lara ati mung ibumu?  Ora, Le!!  Atine bapakmu yo lara. Atine mbakmu, masmu, adimu, lan dulur-dulurmu kabeh uga cuwa.  Njur wong liya, ngarani yen kowe kuwi anak durhaka. Sakmono uga, yen ana uwong ora gelem ngakoni utawa nyekseni kanthi ati sing temen,  yen Muhammad  iku utusane Allah. Ora mung Muhammad kang gelo tapi uga Allah lan para kinasihe Allah. Amarga kukuh anggene nutup kesadharane, nganggep yen peteng iku bener,  kaya petenge wengi. Padhahal peteng amarga lawang lan cendhela kamare ditutup rapet. Ora gelem mbukak. Arabe iku karan kafir utawa ketutup. Njur panggawe sing apik sing katumindakne, banjur kekiwa dhening Allah. Amarga ora percaya dhawuhe Allah. Ora ngandel. Golek panemu dhewe. Sing rumangsane bener, ning sejatine ora disenengi dhening Allah. Kaya mangkono mau banjur sliramu, kukuh ngaku yen sliramu iki anake mbok Tun, kanthi alasan-alasan sing mok anggep masuk akal, sing menurutmu ana buktine, amarga mulai cilik sing momong, sing nggendongi, sing ndulangi sliramu iku, mbok Tun. Lak keblinger to kowe kuwi yen ngono iku? Mesakne, Le wong sing sik ketutup ngono kuwi."

Aku : "Enggih, Mbah. (aku meneng rada suwe ngayati apa dhawuhe Mbah Paidi. Ngothak-ngathik tapi panggah isih bingung. Urung dhong.) "Hla trus dununge ibadah niku dos pundi, Mbah? "

Mbah Paidi : "Bingung maneee.... h kowe ?? "

Aku : "Namung pengin ngyakinaken pemanggih kawula, Mbah. Leres punapa lepat."

Mbah Paidi : "Ngibadah iku, sak jane urusane ati. Urusane kesadharan ruhani. Dudu urusane raga. Kudu mok sadhari tenan yen Sing Maha Suci, sak kabehing puji, lan kabeh panggawe iku sejatine mung kagungane Allah. Ora ana daya lan kekuatan neng alam gumelar iki sing dumadi kejaba saka kersa lan kekuatane Allah. Yen, minimal, iku wis mok sadhari, mangka panggawemu iku kalebu ngibadah."

Aku : "Yektosipun kados pundi. Kula tambah bingung ? "

Mbah Paidi : "Yen sliramu sholat, pasa, sedekah, paweweh, tetulung, lan liyo-liyone, aja pisan-pisan atimu nganti ngakoni yen iku panggawemu. Dudu, Le. Ora ana kekuatan apa wae kang gumelar ing alam iki kejaba amung kagungane lan amung sangka Allah. Panggawe sing mok lakoni iku, kudune mok sadhari yen iku mau panggawene Allah. Kowe iku mung dipacaki, digawe tampil Allah. Kudune atimu banjur mbanterake rasa syukur marang Allah, dene sik diobahne, sik  dimusikne neng bab lakon kaelokan, neng bab kang apik. Panggawe sing mok sadhari yen iku 'panggawene' Allah ikulah sing diarani ngibadah. Yen panggawene Allah sing ditampilne lewat sliramu iku mok aku, iku karan wong ngaku-ngaku. Mangka panggawe ngono kuwi dadi kelebon penyakit ati sing diarani ujub, riya', takabur, sombong lan sapinunggalane. Sombong kathik sombong marang Allah. Kobong, Le ngamal sing dipercayakne marang sliramu kuwi. Amarga ngaku-ngaku lan ngrebut "tumindak-E Allah" dadi mok aku yen iku tumindakmu"

Aku : "Hla sing ditampili panggawe ala, trus kados pundi,  Mbah? "

Mbah Paidi ora langsung njawab. Meneng rada suwi.
Mbah Paidi : "Yen sing ditampilne marang makhluk iku panggawe, sing menurut ukurane manungsa lan hukum agama, iku panggawe ala utawa elek, mangka sejatine wong iku dhening Allah arep dikenalne Allah marang sifate Allah Al Ghofur. Allah iku Maha Pangapura. Manungsa iku panggonaning luput. Ning tumindake kang ala iku amarga ora disengaja kelawan nafsune utawa ora ngerti yen iku tumindak kang ala. Eling-elingen sejarahe Njeng Sunan Kalijaga, Umar bin Khatab, lan liyo-liyane. Kabeh manungsa sing tahu urip neng alam donya iku mesti kanggonan luput. Ning aja njarag arep tumindak luput. Allah iku Maha Pangapura, Le. Mangka wong sing ketempelan panggawe ala iku, kudune banjur deple-deple atine marang Allah. Neng pelawangane Al Ghofur. Nyuwun pangapura. Kelawan nyadhari tenan yen Allah iku Maha Pangapura. Allah iku Maha Kuasa.  Aja njur nafsumu malah nantang panggawe ala lan banjur tumindak ala. Iku jenenge, atine nantang Allah. Hla ngono iku, karan wong sing cilaka uripe. Sik aku tak mulih dhisik,  Le. Lali aku mau yen aku diundang pak Kades kon mijeti awake. Jare rada keju kabeh sak kisuk mau. Sik yo, le."

Aku : " Nggih, Mbah.  Suwun dhawuh-dhawuhe."
Yo ngono iku mbah Paidi. Lunga mulih sak dhet sak nyet. Sak karepe dhewe. Malah jarang uluk salam "Asalamu alaikum". Yo ngono kuwi.  Wong-wong padha maklum wisan marang Mbah Paidi. Aku malah tansaya mumet. Alah embuh...
Mbliyeng sirahku..